- Passorn
Sueyunyongsiri*
- *Departments
of Internal Medicine, Surin Hospital, Surin, Thailand
Abstract
Background: A decreased
life-span of erythrocytes is associated with lower concentration of hemoglobin A1c. This research aims to study effect of
hemoglobin E disorder on hemoglobin A1c ( HbA1c ) level of diabetic patients in Surin hospital.
Methods: A retrospective study was
conducted from 2006 to 2009.Patient’s profile, blood
glucose and
HbA1c
levelwere collected and divided in
hemoglobin E heterozygous, homozygous group and control group. Each sample arm
was classified into eight subgroups according to blood glucose level to compare
HbA1c level in each subgroup.
HbA1c
levelwere collected and divided in
hemoglobin E heterozygous, homozygous group and control group. Each sample arm
was classified into eight subgroups according to blood glucose level to compare
HbA1c level in each subgroup.
Results: During 2006-2009, 55 diabetic patients with hemoglobin E disorder were found
from overall 43 negative DCIP diabetic patients. There is no difference of sex, average age, duration of
disease and blood glucose between hemoglobin E disorders and control group. Patients with hemoglobin E homozygous group had lower HbA1c level than those of control group (P<0.05). But no different in hemoglobin E heterozygous
group(P>0.05)
Conclusion: Since HbA1c levels is presently the best
indicator of long term glycemic control. With similar fasting glucose,
hemoglobin E disorder is associated with lower HbA1c
level.
Key words: Diabetes mellitus, Hemoglobinopathy, Hemoglobin A1c ( HbA1c )
Full paper: Medical Journal of Srisaket Surin Buriram Hospitals; Vol.23 No.2 May-August 2008;637-643.
บทคัดย่อ ปัจจัยทางด้านฮีโมโกลบินผิดปกติชนิด
อี ที่มีผลต่อการวัดระดับน้ำตาลสะสมในผู้ป่วยเบาหวาน
ภัสสร สื่อยรรยงศิริ*
*กลุ่มงานอายุรกรรม
โรงพยาบาลสุรินทร์จังหวัดสุรินทร์ ประเทศไทย
บทนำ จุดมุ่งหมายของการศึกษาเพื่อทำการศึกษาผลของฮีโมโกลบินผิดปกติชนิด
อี ต่อการแปลผลระดับน้ำตาลสะสมในผู้ป่วยเบาหวานในโรงพยาบาลสุรินทร์
วิธีการศึกษา ผู้วิจัยศึกษาโดยการเก็บรวบรวมผลการตรวจเลือด
จากผู้ป่วยเบาหวาน ซึ่งได้รับการตรวจเลือดตั้งแต่ ปี พ.ศ.2549-2550 เปรียบเทียบระหว่างผู้ป่วยที่มีฮีโมโกลบินผิดปกติชนิดอีกับผู้ป่วยเบาหวานอื่นๆ
แยกเป็น 7 กลุ่มตามระดับน้ำตาลในเลือด; ควบคุมน้ำตาลได้ดี
3 กลุ่ม (ระดับน้ำตาลน้อยกว่า 99 , 100-109, 110-126 มิลลิกรัม/เดซิลิตร) ; ควบคุมน้ำตาลได้ปานกลาง
1 กลุ่ม (ระดับน้ำตาล 127-139 มิลลิกรัม/เดซิลิตร ) ;หรือควบคุมน้ำตาลได้ไม่ดี 3 กลุ่ม (ระดับน้ำตาล
140-199, 200-239 , >240 มิลลิกรัม/เดซิลิตร) โดยเปรียบเทียบกับระดับน้ำตาลสะสมในแต่ละกลุ่ม
ผลการศึกษา
ในช่วงระหว่าง
ปี พ.ศ. 2549-2550 ผู้ป่วยเบาหวาน 910 ราย
อายุ 11-93 ปี มีผู้ป่วยเบาหวานที่มีฮีโมโกลบินผิดปกติ
ชนิด อี 28 ราย เจาะเลือด 44 ครั้ง
เปรียบเทียบกับกลุ่มควบคุม 882 ราย เจาะเลือด 958 ครั้ง
ทั้งสองกลุ่มไม่มีความแตกต่างกันในค่าเฉลี่ยของอายุ เพศและระดับน้ำตาลในเลือด
แต่ระดับน้ำตาลสะสมในผู้ป่วยที่มีฮีโมโกลบินผิดปกติชนิดอีต่ำกว่าผู้ป่วยเบาหวานทั่วไปอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ(P < 0.001)
สรุป
ปัจจุบันระดับน้ำตาลสะสมสามารถบ่งบอกประสิทธิภาพการควบคุมระดับน้ำตาลในเลือด
การแปลผลระดับน้ำตาลสะสมในผู้ป่วยเบาหวานทั่วไปและผู้ป่วยที่มีฮีโมโกลบินผิดปกติชนิดอี
ที่ระดับน้ำตาลเท่ากัน
ผู้ป่วยที่มีฮีโมโกลบินผิดปกติชนิดอีจะมีระดับน้ำตาลสะสมน้อยกว่า
คำสำคัญ โรคเบาหวาน, ฮีโมโกลบินผิดปกติ, ฮีโมโกลบินสะสม
(HbA1c )
เอกสารฉบับเต็ม: วารสารการแพทย์โรงพยาบาล ศรีสะเกษ สุรินทร์ บุรีรัมย์ ปีที่ 23 ฉบับที่ 2 พฤษภาคม-สิงหาคม 2551; หน้า 637-643
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น